Hakuna matata

Duncan Onyango Okore, Nairobi’deki Türk okulundan mezun bir Kenyalı. Sempatik mi sempatik. Sürekli gülümsüyor. Derisi kara, yüreği ak. Bahtsız kıtanın bahtlı çocuğu. Hikâyesini anlatırken, “İlkokulu bitirdikten sonra lise yerleştirme sonuçlarını beklerken bir mektup aldım.” dedi ve ekledi: “Heyecanla açtım, bir Türk okulu olan Light Academy’de burs kazandığım yazıyordu.”

Ama gitmek istemez. Kenyalı bir çocuk neden Türk okulunda okusun ki?.. Okul yeni açılmış. Onun için kapalı kutu. Ne Türkiye’yi biliyor ne de Türkleri tanıyor. “Annemin ısrarıyla kaydımı yaptırdım. İyi ki annemi dinlemişim...” dedi. Kısa sürede okula ısındı. “Ortam çok başkaydı.” diye başladı anlatmaya.

“İnsan güzeli öğretmenlerimiz...” derken gözlerinin içi gülüyordu. “Öğretmen gibi değil, bir arkadaş gibi davranıyorlardı. Bizimle oyun oynuyorlar, sohbet ediyorlar, eğleniyorlardı. Bu ortamı Kenya’daki diğer okullarda göremezsiniz.” dedi. En çok etkileyen de öğretmenlerin öğrencilerin ailelerini ziyaret etmeleri olmuş. Hiçbir öğrenci ayrımı yapmadan, villada oturanın kapısını da, yoksulluk içinde teneke evlerde yaşayan öğrencinin kapısını da aynı güler yüzle çalmışlar. Kültür, inanç, ırk, renk ayrımı yok.

Duncan, okulu başarıyla bitirir. Üniversiteyi Türkiye’de okur. Şimdi Nairobi’de... Üç gün boyunca elimiz, ayağımız, konuşan dilimiz oldu. Bir grup meslektaşla hafta sonunu Kenya’da geçirdik. Hemen hepsi de geçen yıl kurbanlarını Afrika’da kestirmişti. Bir sene sonra sonuçlarını yerinde gördüler.

Nairobi ve Mombasa’da toplam 6 Türk okulu var. Light Academy ismiyle ilk okul mütevazı binalarda 1998’de açılmış. Şimdi 7 ayrı kampüsteler; her biri eğitim kalitesiyle, fizikî yapılarıyla olağanüstü. Kenya Başbakanı Odinga okul açılış töreninde, “Kenya’nın 2030 yılı vizyonunu günümüzde yansıtan okullardır.” diye konuşmuş. Engin Gül ilk gelen öğretmenlerden. Boğaziçi Matematik mezunu. O süreci yaşamış biri. Kenya, özel okul geleneği olan bir ülke. 500’ün üzerinde özel okul var. Tarihleri çok eski. Kimlerin yok ki... Yunanistan dahil. Sonradan yarışa katılan Türk okulları kısa sürede büyük mesafe almış.

Engin Gül, 18 farklı milletten öğrenciyi bünyesinde barındıran okulun başarılarını anlatırken gruptaki herkesin göğsü kabardı. Sınavlarda sadece başkent Nairobi’de değil Kenya genelinde ilk üçe sürekli öğrenci sokmayı başarmış. Gördükleri ve duydukları karşısında etkilenen bir arkadaş, “Bu, inanç ve gönül işi.” dedi. Bir diğeri “Bu, parayla olmaz. Adanmışlığın eseri.” dedi. Akademisyen kökenli bir meslektaşımız da, “Anadolu Türk rönesansının ışığı bu okullarda yakıldı. Sizler modern dervişlersiniz.” diyerek son noktayı koydu.

Bir Vietnamlı Ali vardı. Aynı grupla geçen yıl Vietnam’daki okulları görmüştük. Ali Kutlu’yla Kenya’da karşılaşıyoruz. Bu kez eğitim faaliyetlerinin içinde değil, görevi değişmiş. Şimdi Ebru Afrika televizyonu için ter döküyor. Hedef kısa sürede zirveye çıkmak, Afrika’da adından söz ettiren bir televizyona dönüşmek...

Kenya safarisiz düşünülemez. ‘Massai Mara’ adını belgesellerde çok sık duyduk. En heyecanlı hayvan belgesellerinin çekildiği o geniş otlaklar. Serengeti ise Tanzanya tarafı. Kara Afrika’nın bu egzotik coğrafyasında sadece ekrana sığanı değil, vahşi doğayı tüm çıplaklığıyla bizzat yerinde yaşamak müthiş bir duygu. Farklı biçimleriyle gökteki bulutlar manzaranın tamamlayıcısı.

Massam Mara’ya ayak basar basmaz çıktığımız gezintide belgesellerden aşina olduğumuz o sahneleri yaşıyoruz. Sağ tarafta bir aslan ailesi. Sakinler. Belli ki av zamanı değil. Ve on binlerce antilop ve zebra sürüsü... Gözünüzün alabildiği yer hayvan. Görmek gerekir. Kuş sesiyle uyanmanın keyfi başka. Vızıldayan bir sinek tehlike işareti. Sıtma mikrobunu vücudunuza zerkedebilir. Hepimize sıtma korkusu sinmiş durumda.

‘Hakuna matata’ en çok duyduğumuz kelime. ‘Takma kafana’ veya ‘Boşveeer’ diye tercüme edebilirsiniz. Bir rahatlığın, stresten uzak durmanın ifadesi ama keşke ‘Boşveeer’ demeselerdi, kara kıtanın kaderi farklı olabilirdi.