Przedmowa
W mediach światowych „islam” i „terror” są często wspominane razem; zbitki słowne takie jak „terroryści islamscy” stały się powszechne. Na ile zatem właściwe jest używanie słów „islam” i „terror” obok siebie? Czy jest rzeczą właściwą używanie słów, które zakładają terroryzm, w zestawieniu z islamem? Czy zasadnicze źródła islamu i tradycje różnorodnych społeczeństw muzułmańskich w różnych miejscach w ciągu dziejów dopuszczają terroryzm? Czy też może zestawianie islamu z terroryzmem nie jest niczym innym jak tylko próbą zanieczyszczenia jasnego wizerunku religii muzułmańskiej? Czy dżihad – bezpośrednio lub pośrednio – oznacza terroryzm? Jakie jest stanowisko islamu wobec ataków samobójczych, ataków, o których nie da się powiedzieć, gdzie, kiedy lub przeciwko komu będą zorganizowane, ani też kto zostanie w ich wyniku zamordowany?
Mieliśmy świadomość, że naszą powinnością jest udzielenie zadowalających odpowiedzi na powyższe pytania. Zaprosiliśmy zatem do współpracy autorytety w dyscyplinach związanych z tematem niniejszej publikacji.
Obecnie mamy do czynienia ze swoistym chaosem terminologicznym, który jest szczególnie poważny w odniesieniu do islamu. Wynika to z różnych przyczyn, spośród których jedną z ważniejszych jest ta, że muzułmanie interpretują swą religię zgodnie z indywidualnymi emocjami, ze względu na przytłaczającą bezradność, w jaką popadli. Inny powód związany jest z tym, że cudzoziemcy dodali nowe interpretacje (właściwe dla kultury, w której wyrośli) do Koranu i hadisów[1], a także do najbardziej zasadniczych terminów i pojęć, które wykrystalizowały się i dojrzały żywiąc się wspomnianymi źródłami. Te zmienione znaczenia rozpropagowane zostały w świecie.
W niniejszej książce problemy takie jak terroryzm, ataki samobójcze, dżihad itp., zostały przeanalizowane przy odwołaniu się do źródeł „z pierwszej ręki”, w artykułach napisanych przez uczonych, z których każdy jest specjalistą w innej dziedzinie nauk islamu.
Na początek książki włączono fragmenty niedawnego wywiadu z M. Fethullahem Gülenem, wiodącym i szanowanym uczonym muzułmańskim z Turcji. Jego poglądy na temat terroryzmu są szczególnie warte odniesienia. Przekonuje on, że „nie ma kogoś takiego jak muzułmański terrorysta; terrorysta nie może być muzułmaninem; muzułmanin nie może być terrorystą,”. Z punktu widzenia islamu, nikt nie może usprawiedliwiać ataków samobójczych ani też zezwalać na nie.
Książka ta zawiera obszerne analizy następujących tez: 1) islam zawsze, w każdych okolicznościach aprobuje pokój, 2) Koran pojmuje życie ludzkie jako wzniosłe i nietykalne, 3) w islamie morderstwo jest jednym z najcięższych grzechów, jest zbrodnią główną, 4) zgodnie z islamem nawet podczas wojny istnieją reguły, które muszą być przestrzegane; niewalczące i niewinne osoby nie mogą być zabijane, 5) w dziejach konfliktów zbrojnych Prorok Muhammad był pierwszą osobą, która ustaliła zasady prowadzenia wojny, 6) islam traktuje ataki samobójcze jako odpychające morderstwa. Jako 7) rozpatrywany będzie problem ataków samobójczych dokonywanych przy użyciu środków chemicznych i narkotyków.
Mamy nadzieję, że książka ta i artykuły w niej zawarte przyczynią się do pogłębienia zrozumienia muzułmańskiego punktu widzenia terroryzmu. Jedynym sposobem zatrzymania terroru i brutalnych ataków jest rozpoznanie rzeczywistego źródła tych zjawisk. Tak długo, jak to zagadnienie pozostaje rozmyte i niejasne, z jakiegokolwiek powodu by tak się nie działo, terroryzmowi zapobiec nie sposób.
[1] Tradycje Proroka Muhammada, relacje o jego czynach i wypowiedziach.
- Utworzono .